Nie umiała żyć, nie umiała istnieć, jeżeli musiała to robić sama, bez czczonych mądrościami, a więc tak na prawdę w cierpieniu. A przecież bez cierpienia nie ma szczęścia.
Prawo może być obyczajem równie dobrze co i żandarmem.
Pisząc tę książkę, nie sądziłam, że stanie się ona taka wązna dla tysięcy ludzi. Dzięki ich reakcjom zrozumiałam, ze idea ,,przesuwania horyzontu" jest ponadczasowa i uniwersalna. Przecież codziennie zdobywamy Swój Własny Everest, nawet jeśli nie zdajemy sobie z tego sprawy. Dziś wiem też, że trudniej osiągnąć szczyt niż z niego zejść, a z wierzchołka widać kolejne Góry do zdobycia...
Nie wiemy, jakie cuda przyniesie nam jutrzejszy dzień. Każdego dnia budzimy się z pytaniem - jaki będzie ten dzisiaj? A potem odkrywamy, że szczęście nie leży w posiadaniu, ale cieszeniu się tym, co mamy.
Z nadmiernej wolności powstaje i jakby rodzi się tyran.
Zadowoleni rzadko pociągają tłumy.
Potomność powinna sądzić ludzii rządy tylko w świetle ich czasówi okoliczności, w jakich przyszło im żyć.
Jeżeli jesteś szczęśliwy, możesz
uszczęśliwiać również innych.
Szczęśliwy może widzieć
wokół siebie tylko szczęśliwych.
Każdy ranek daje szansę na to, by wieczorem móc powiedzieć: to był szczęśliwy dzień.
W pogoni za szczęściem wszyscy mamy równe szanse (...) i nikt z nas nie jest szczęśliwy.
