Szczęście według Marka Twaina

 Miłość
jakże ona trudna
bez niej może i łatwiej
ale jak nieszczęśliwie
a z nią wszystko się komplikuje
raz sprawia radość
a raz smutek
jednak większość się jej podejmuje
bo wyznacza cele w życiu
daje szczęście i spełnienie
a najważniejsze co daje miłość
to sens naszego istnienia
wiemy po co i dla kogo żyjemy
bez niej jesteśmy dla wszystkich tacy sami
jesteśmy tylko jednym z miliardów ludzi na świecie
a z nią stajemy się wyjątkowi jedyni i niepowtarzalni
dla tej jednej osoby we wszechświecie
i nie ważne co myślą inni
ważne co myśli o nas ta jedna osoba
i to czy sobie nawzajem potrafimy dawać szczęście.

 Początki demokracji wyrosły na wierze, że jeśli ludzie w pewnym sensie są równi, to są równi we wszystkim.

 Kochać to także umieć się rozstać. Umieć pozwolić komuś odejść, nawet jeśli darzy się go wielkim uczuciem. Miłość jest zaprzeczeniem egoizmu, zaborczości, jest skierowaniem się ku drugiej osobie, jest pragnieniem przede wszystkim jej szczęścia, czasem wbrew własnemu.

 ,,Już wiem,
Kiedy tylko spojrzę.
W Twych oczach jest to
Wszystko czego szukam.

Wszechświat którego my
Częścią jesteśmy dziś i
W morzach ulotnych dni
Wyspa to ja i Ty."

 Jestem królem waszym, nie wymyślonym ani malowanym.

 Możesz mi robić, co chcesz,

tylko nie rań mi serca. Do tej pory wiele przecierpiałam, już więcej
nie chcę. Chcę być szczęśliwa.

 Szczęście to nie jest rzeczownik ani czasownik. To spójnik. Tkanka łączna.

 Zawsze i mimo wszystko prawdzie oblicze człowieka lepiej odkryć nim będzie za późno.
Zwłaszcza gdy jest ono na wskroś fałszywe.

 Jest taka cierpienia granica, za którą się uśmiech pogodny zaczyna.

 Nigdy nie wiesz co przyniesie ci los...