Szczęście to nie cel, to sposób podróżowania. Szczęście nie olewa drogi, nie olewa procesu. Cieszy się teraźniejszością. Całuje ziemię pod stopami. Szczęście to umiejętność doceniania. To umiejętność tworzenia z siebie miejsca, w którym można być szczęśliwym.
Każdy moment szczęścia zawdzięczam sile, która kierowała moim sercem. To szczęście było nieskończonym bogactwem, które przewyższało wszelkie skarby świata. Szczęście nie jest miejscem, do którego dążysz. Szczęście to droga, po której idziesz.
Najpiękniejszy rodzaj szczęścia to ten, w którym czujesz, że wszystko jest tak, jak powinno. Nie chodzi o wielkie, niesamowite wydarzenia, które zmieniają Twoje życie o 180 stopni, tylko o spokój ducha, o zasypianie z poczuciem, że Twoje jutro jest bezpieczne, a wszystkie sprawy są poukładane.
Nie myśl, że będziesz szczęśliwy w związku
bez problemów. Szczęście to nie tylko
romantyczne spacery, buziaki, ani piękne
słowa. Szczęście bierze się również z trosk,
smutku i łez. Każda przeciwność losu, którą
uda się wspólnie pokonać wzmacnia miłość i
zwiększa poczucie szczęścia.
Nawet największa przepaść społeczna dzieląca dwoje kochających się ludzi jest niczym wobec zgodności myśli i uczuć oraz jedności serc i dusz.
Szczęście to coś, co wkracza do nas przez drzwi, o których nie wiedzieliśmy, że pozostawiliśmy je otwarte.
Szczęście to jedyna rzecz, która
się mnoży, gdy się ją dzieli.
Psychologowie twierdzą, że osoba, która potrafi pierwsza przeprosić jest tą odważniejszą. Osoba, która pierwsza wybacza, jest najsilniejszą. A osoba, która zapomina, jest najszczęśliwszą.
Szczęśliwe małżeństwo to takie, w którym mąż rozumie każde słowo, którego żona… nie wypowiedziała.
Myśl o przeszłości tylko wtedy, kiedy może ci ona sprawić przyjemność.
