Szczęście. Cóż to jest szczęście? Jeśli radość, to tylko taka, która ma głębokie korzenie, co ją ochroni przed przemijalnymi niepogodami niewaznych trosk.
Wiesz co jest najgorsze? Najgorsze jest to, że człowiek który nie czuł się nigdy prawdziwie kochany nie potrafi uwierzyć w to, że ktoś go kocha. I nieważne ile ktoś mu okazuje uczuć on ciągle wątpi, ucieka od uczuć, bo wie że ucieczka to jedyne wyjście bez ran.
Jeśli masz dobrych przyjaciół,
bez względu na to jak życie bywa
do dupy, oni sprawiają, że się śmiejesz.
Żyjemy, słuchamy muzyki i niekiedy, bo nie zawsze, potrafimy dostatecznie się skupić, wystarczająco otworzyć, doświadczamy jej głęboko i boleśnie, doświadczamy jej piękna, w którym łączy się radość
i rozpacz, i także przeczucie, pojawiające się bardzo rzadko, ale mimo to realne, przeczucie czegoś,
co nas całkowicie przerasta, co należy do wyższego porządku, co nazwalibyśmy słowem boskie,
gdybyśmy się nie wstydzili takich słów.
Światu potrzeba więcej wrażliwych serc i mniej zimnej stali.
W pogoni za szczęściem wszyscy mamy równe szanse (...) i nikt z nas nie jest szczęśliwy.
Gdy poszedłem do szkoły, spytali mnie, kim chcę być, gdy będę dorosły. Odpowiedziałem, że chcę być szczęśliwy. Powiedzieli mi, że nie zrozumiałem pytania. Ja im - że nie rozumieją życia.
Dwie najważniejsze dni w twoim życiu to dzień, w którym się urodziłeś i dzień, w którym zrozumiałeś dlaczego.
To bardzo mało mamy potrzeby, bo to, co wystarczające, jest dla natury człowieka łatwo dostępne. Wszakże trudno jest dostosować się do prostoty, łatwo zaś do dostatku.
"Dopiero człowiek, przy którym przestajemy się bać i wstydzić swojej zwyczajności, niedoskonałości, bycia nie w formie, że "nie stać mnie" na coś, "boję się", "nie znoszę"; dopiero możliwość pokazania takich rzeczy przy kimś, przy kim nie boimy się, że nas za to zostawi - buduje prawdziwą więź."
