Szczęście to nie coś gotowego. Pochodzi ono z twoich własnych działań.
Szczęście to nie cel, lecz sposób podróżowania. Szczęście to nie planowanie na przyszłość, ale cieszenie się z teraźniejszości. Szczęście to retailowanie siebie dla siebie.
Dwie najważniejsze dni w życiu to dzień, w którym się urodziłeś, i dzień, w którym zrozumiałeś dlaczego.
Szczęście to nie cel, ale sposób podróżowania. Kto szuka szczęścia poza sobą, ten jak wielbłąd, szuka wody w pustyni.
Odnalezienie szczęścia to nie wszystko. Szczęście to nie jest meta, ale sposób podróżowania. Szczęście to nie jest koniec, ale droga. Szczęście to jest coś, co dajemy, a nie bierzemy.
Właściwe szczęście stanowi nie niewielka liczba przyjemności, lecz brak nieprzyjemności. Szczęście to nie zabawa i uśmiech, lecz stan duszy.
Najważniejsze jest szczęście, które możemy odczuć, wnioskując spokojnie o sobie samym, o swoim miejscu w świecie i w społeczeństwie, o swej funkcji w życiu, a przede wszystkim o tej mierze sukcesów i porażek, na którą mamy wpływ.
Szczęście nie jest ani zasługą, ani nagrodą. Jest wynikiem walki ze sobą, ciągłym dążeniem do doskonałości, dążeniem do idei, której nigdy nieosiągniemy, ale nie przestajemy dążyć.
Szczęście jest w nas, a nie w rzeczach zewnętrznych; nie należy do majątku, ale do umysłu, nie do wyjątkowego spełnienia naszych żądz, ale do stanu naszej duszy.
Szczęście to nie cel, ale sposób podróży. Ludzie za wszystko płaczą i za to, że są nieszczęśliwi, i za to, że szczęście jest tak ulotne. Trzeba po prostu cieszyć się tym, co jest teraz.
Szczęście to nie destynacja, ale sposób podróżowania. Szczęście polega na zrozumieniu, że nic nie jest do końca idealne. Nie ma sensu czekać na ten idealny dzień, aby być szczęśliwym.
Szczęście to nie jest stacja do której dojeżdżamy, ale sposób podróżowania. Szczęście nie jest cel, ale proces, nie jest to co mamy, ale to kim jesteśmy.