Zawsze i mimo wszystko prawdzie oblicze człowieka lepiej odkryć nim będzie za późno.
Zwłaszcza gdy jest ono na wskroś fałszywe.
Ten, kto boi się, że będzie cierpiał, już cierpi od przeżywania i wyobrażania sobie tego co nigdy może się nawet nie wydarzyć.
Szczęście to nie miejsce do którego trzeba dążyć. Szczęście jest drogą, którą idziesz. A drogę do szczęścia wyznacza błogie ignorowanie tego, co o tobie mówią inni. Ty decydujesz, co jest dla ciebie szczęściem.
Szczęście - to przede wszystkim spokój sumienia. Ale niech nikt się nie łudzi, że spokój ten jest łatwy do osiągnięcia.
Jeszcze nigdy nie była taka powszechna świadomość niesprawiedliwego podziału dóbr tej ziemi.
Każdy miał to uczucie, kiedy dostał zwykłą wiadomość, a motylki w brzuchu szalały.
Szczęście nie polega na tym, żeby dążyć za wszelką cenę do jego zdobycia, ale raczej na umiejętności dostrzegania go w małych, prostych rzeczach, które są w zasięgu naszych rąk.
Lepiej nie ukarać jednego winnego, niż ukarać jednego niewinnego.
Najlepszy rodzaj ludzi to ci, którzy wkraczają w Twoje życie i sprawiają, że dostrzegasz słońce tam, gdzie wcześniej dostrzegałeś chmury... Ludzie, którzy wierzą w Ciebie tak bardzo, że... sam zaczynasz w siebie wierzyć... Ludzie, którzy kochają Cię za to, że jesteś po prostu sobą w 100 procentach.. Tacy trafiają się tylko raz w życiu.
Nie ma szczęścia dla tego, kto nie podróżuje na nim. Szczęście jest drogą. Nie przeznaczeniem.
