Człowiek, który pozbywa się nadziei, zamyka drzwi do przyszłości. Stoimy przed wyzwaniem, nie tylko żeby mieć nadzieję, ale żeby być nadzieją dla innych w ciemnościach.
Nie troszczmy się o przyszłość, bo najpierw musimy dobrze zrozumieć przeszłość. Przeszłość jest naszym najbliższym doswiadczeniem, najbliższa przyszłości: nie jesteśmy w stanie zrozumieć bezpośrednio siebie samych, ale możemy zrozumieć siebie przez przeszłość.
"Nie możemy zawsze budować przyszłości dla naszej młodzieży, ale możemy budować naszą młodzież dla przyszłości."
Nadzieja to nie jest przekonanie o tym, że coś się dobrze skończy. To przekonanie, że coś ma sens, bez względu na to, jak się skończy.
Nadzieja to rzecz z piór, co gnieździ się w duszy i śpiewa melodii bez słów - i nigdy nie milknie.
Nadzieja jest jak droga w kraju: na początku nie ma drogi, a potem droga powstaje, ponieważ ludzie chodzą na niej.
Istota człowieka nie wynika z tego, co ma, tylko z tego, co może mieć. W każdym momencie coś mu się dzieje. Ma nadzieję na coś.
Nadzieja jest pięknym widzem, lustrzanym odbiciem tego, co pragniemy. Własne marzenia są gwiazdami, które prowadzą nas do przyszłości. Gdyby nie było nadziei, nasz świat byłby miejscem ciemności.
Nadzieja, to wytrzymałość na przysłość. To odmowa schylenia głowy. To krocząca z nami przez ciemności, pochodnia, której nie zdoła zgasić najciemniejsza noc.
Nadzieja to cenna cecha charakteru, ponieważ uczyni wszystko stworzonym na nowo. Dzięki niej nie zostajemy uwięzieni w sobie, ale odkrywamy, że zawsze mamy drogę do przodu, do nowego horyzontu.
Nigdy nie rezygnuj z nadziei, bo to onej zawdzięczamy możliwość oglądania świtu po najciemniejszej nocy. Nadzieja to światło, które zawsze prowadzi nas do przodu, niezależnie od otaczającej ciemności.
Nie pozwólmy, aby zniszczyła nas rezygnacja. Żyj nadzieją, nie przeciwnościami. Wiara w przyszłość daje nam siłę w teraźniejszości. Bez względu na to, jak ciemny jest los, zawsze jest światło nadziei.