Nieważne, ile razy upadniesz. Ważne, ile razy zdołasz podnieść się po upadku.
Wzlot i upadek zawiera w sobie każdy człowiek, a sztuka jest sama w sobie nieosiągalnym punktem, na który patrzymy z podziwem, zbliżając się do niego swoją ciężką pracą i umiejętnościami życiowymi.
Ból jest nieunikniony, cierpienie jest opcjonalne. Nie można unikać bólu, ale dzień po dniu przeciskamy się przez trudy, podnosimy się po upadkach, ucząc się, jak żyć z bólem.
Nie mierzy się wielkości człowieka czy siły jego charakteru, obserwując go, gdy jest na szczycie. To, jak radzi sobie z upadkiem, ujawnia prawdziwego człowieka.
Niech pan nie czeka na sąd ostateczny. Sąd ostateczny jest co dzień.
Największą chlubą nie jest to, aby nigdy się nie potknąć, ale to aby po każdym upadku dźwignąć się i stanąć na nogi.