Kiedy niebo za bardzo się chmurzy, trzeba mieć nadzieję, że przyjdzie burza i przegoni chmury.
W zasnutym chmurami niebie ktoś powycinał ptaki. Jesień się starzeje.
Życie człowieka jest jak sen wiosenny,
a bogactwa i zaszczyty jak przemijające chmurki.
Dusze przemierzają wieki, jak chmury przemierzają niebo i choć ani kształt chmury, ani barwa, ani wielkość nigdy takie same nie zostają, ciągle jest chmurą. I tak samo z duszą jest. Kto rzec może, skąd chmura przywiała? Albo kto tą duszą będzie jutro?
Któż jednak powie, że za
tymi chmurami nie ma słońca?
Cierpliwość. Pomalowałam ją na szaro i powiesiłam wśród czarnych chmur. Nadzieję pomalowałam na żółto, jak słońce, które mogliśmy oglądać przez kilka krótkich, porannych godzin.
Życie jest chmurne, a sztuka radosna.
Po drugiej stronie chmur zawsze jest czyste niebo.
Możesz być otoczona przez chmury,
ale zawsze będziesz dla mnie jak słońce.
Patrzenie na chmury pod słońce jest bolesne, ale jak większość rzeczy, które przynoszą ból, pomaga.
W zasnutym chmurami niebie ktoś powycinał ptaki. Jesień się starzeje.
Through the blanket of clouds it wasn't easy
To be sure that the sun will come back