Szczęście to nie miejsce do którego trzeba dążyć. Szczęście jest drogą, którą idziesz. A drogę do szczęścia wyznacza błogie ignorowanie tego, co o tobie mówią inni. Ty decydujesz, co jest dla ciebie szczęściem.
Zawsze idziemy jakieś drogą. Każda prowadzi gdzieś indziej. Zawsze jest jakaś strata i coś, co zyskujemy. Wybieraj drogę świadomie, a nie dlatego, że tak wypadło.
Nie oglądaj się za siebie, bo przecież nie tam znajduje się twoja przyszłość. Patrz przed siebie, bo tam kieruje nasza droga.
Nadzieja jest jak droga w kraju, który nie istnieje. Ale o dziwo z jej istnieniem pojawia się droga. Na początku nie ma drogi. Ale zawsze jest nadzieja.
Bóg i diabeł są u władzy; są nie tylko ideą, ale też egzystencją. Bóg jest cel, a diabeł jest drogą.
Zawsze znajduje się droga, ale nie zawsze się na nią wchodzi. Wszystko zależy od tego, czy ktoś ją pokazał, czy ktoś ją oznaczył, czy ktoś zaprosił na nią, albo czy ktoś na nią zepchnął.
Nie szukaj szczęścia. Szczęście jest jak motyl – jeśli gonić za nim, zawsze unika, ale jeśli usiądziesz cicho, może na Ciebie przylecieć. Szczęście nie jest celem, to droga. Nasza droga.
Po co mówić o Bogu, skoro nie można Go zrozumieć? Po co wierzyć w Boga, skoro nie można Go zobaczyć? Tak długo jednak, póki zrozumiesz, że nie możesz Go zrozumieć, tak długo, póki wierzysz, że nie możesz Go zobaczyć, jesteś na właściwej drodze, która prowadzi do Boga.
Bóg nie prowadzi nas po łatwej drodze nie z powodu naszej małości, ale z powodu Jego wielkości. Im większy plan, tym trudniejsza droga.
Nadzieja jest jak droga w kraju, gdzie nie było dróg; droga powstaje, kiedy nią chodzą ludzie.
W swoim życiu zawsze wybierałem trudniejszą drogę, gdy miałem jakiekolwiek wątpliwości. Myślę, że to jest jedno z podstawowych wyjaśnień dlaczego osiągnąłem coś więcej niż przeciętna osoba.
Nie ma takiej rzeczy jak koniec drogi. Droga kończy się tylko dla tych, którzy nie mają celu. Ci, którzy mają cel, tworzą swoją własną drogę.