Rozwijaj swoją zdolność dostrzegania, aż przyswoisz sobie wszystko, co ma wartość, a odrzucisz to, co jest nietrwałe; do tego momentu, aż swe ciało uczynisz świątynią swojej duszy, a swój duch na tyle podniesiesz, że będzie zawsze w zgodzie ze swoim wyższym 'ja'.
Wielki ból jest jak wielkie szczęście, wytęża do granic możliwości naszą duszę i zmusza do introspekcji, jest bramą do głębi naszej duszy, której inaczej byśmy nie odkryli.
Musisz pracować z sercem, jeśli zamierzasz jakiekolwiek płony czerpać z pracy. Robienie czegoś połowicznie, z marszu, to strata czasu, a pomijając efekty fizyczne jakie wywołuje taka postawa, przede wszystkim mówię tutaj o straconych chwilach, które nigdy nie wrócą.