Czasami trzeba zapomnieć, co czujesz i pamiętać, co zasługujesz. Wybaczam, ale nigdy nie zapominam. Więcej żałuję tego, czego nie robiłem, niż tego, co zrobiłem.
Życie jest krwawym spektaklem. W chwilach beznadziei ucieka między palcami. Gdy próbujesz go zatrzymać, przemienia się w piasek. To przemijanie rozpaczliwie piękne, niewiarygodne, nieosiągalne. Szukamy perfectum i znajdujemy nieadekwatność. Wszystko to, co było piękne - przemija. Pozostaje tylko pamięć.
Szczęście to nic więcej niż dobre zdrowie i złe pamieć.
Pamięć ma tę szczególną cechę, że wszystko zawsze wydaje się odległe, zarówno przeszłość, jak i przyszłość, podczas gdy teraźniejszość jest zawsze zajęta przez tę samą monotonną, niezmienną rzeczywistość, która zawsze jest taka sama dla wszystkich.
Powoli, powoli, lecz nieuleczalnie, szarość niepoznawania przekształca się w czerń zapomnienia, aż wszystko, czego nie pamiętamy, staje się tym, czego nigdy nie zaznaliśmy.
Mężczyzna zawsze pamięta o kobiecie, kiedy jest sam, a kobieta pamięta o mężczyźnie, kiedy jest przy wszystkim i jest samotna
Nie licz przysług udzielonych, ale pamiętaj o tych, które otrzymałeś.
Nie mów nigdy, że wszystko stracone. Tylko to nam zostaje, co sprawiło, że człowieka warto pamiętać. Nie można pokonać starości, ale można z nią zawalczyć. Najważniejsze jest to, jaki człowiek zostawi po sobie ślad.
Nauczyłem się, że ludzie zapomną, co powiedziałeś, zapomną, co zrobiłeś, ale nigdy nie zapomną, jak sprawiłeś, że się czuli.
Mężczyzna zawsze zapomina o tym, co mu powiedziano. Kobieta pamięta o wszystkim, chociaż zazwyczaj nikomu nic nie mówiono.
Szczęście to nic więcej niż dobre zdrowie i słaba pamięć. Głęboko wierzę w to, że szczęście istnieje, że nic na świecie nie jest na tyle źle, aby nie mogło stać się dobrem.
Niestety, wojna jest tradycją, pamięcią, pająkiem ukrytym w trawach zmierzchu, kleszcz w sztachetach, nocą się wpełza, i sama, i sama, z dala od polityki, od żołnierzy w podróży z zakopanej w zapis kopalni tak stara jest jak pylithyt, tańczy na granicach!