Cuda wolności! ona z niczego coś tworzy.

 Wolność nie jest przeciwieństwem przymusu, lecz przymusu niewłaściwie zrozumianego. Ujarzmienie nie jest konieczne, a każde zewnętrzne ujarzmienie jest opracowaniem, do którego człowiek dochodzi z wolna, a nie urodzonym prawem.

 Wolność, wolność! To prawda... Ale co z tego, skoro jestem niewolnikiem mojego serca, myśli, kości i krwi?

 Wolność to nie tylko prawo do wymierzania sprawiedliwości i wykonywania swojej woli, ale przede wszystkim mądrość, zdolność do zrozumienia innych i umiejętność przewidywania konsekwencji swoich działań.

 Wolność to nie po prostu stan bycia wolnym; to wielki dar, wielka dłoń natury, wskaźnik przyszłości, wywyższenie człowieka powyżej potęgi losu i powierzchni ziemi.

 Wolność nie polega na braku zahamowań, ale na umiejętności wyboru, na umiejętności kierowania własnym życiem. To nie jest bycie bez ograniczeń, ale posiadać prawo do decydowania o swoim losie.

 Istotną i konieczną cechą wolności jest to, iż jest usytuowana.

 Bogiem, który chyba najbardziej mi imponuje jest wolność. Niepodległość. Autarkia. Nic nie musieć. Nie być zależnym od nikogo i od niczego. Nie potrzebować wsparcia, poklasku, aplauzu. Myśleć swoją głową, czuć swoje serce i wyznawać takie tylko przekonania, które sam dla siebie w wyborze absolutnej samodzielności uznam za stosowne.

 Wolność to nie jest stan, który zostaje nam dany jak prezent. To zadanie. Wolność to odpowiedzialność i ciężka praca. To wysiłek, trud i walka. Wolność to ciągła walka, żeby nie dać się zniewolić.

 Wolności uczymy się po cichu, sama wolność to głośny krzyk. Przyzwyczajamy się do niej tak, jak do oddechu, niezauważalnie. Nie wolno nam zapominać, że każda chwila wolności to moment zwycięstwa.

 Wolność nie jest stanem spoczynku i bezpieczeństwa, ale nieustającym, ryzykownym zadaniem tworzenia i obrony porządku moralnego.