Cuda wolności! ona z niczego coś tworzy.

 Choć wszystkie więzy pękały, zawsze była dla niego wolność – tą słodką, cuchnącą moczem wolność początku, która zdaje się obiecywać wszystko. To jest dopiero wolność! Choćby stawić czoła całemu światu, nie bacząc na żadne konsekwencje... Jednak ta wolność jest jedynie iluzją.

 Wolność jest najwyższym szczytem człowieczeństwa, który tylko nieliczni są w stanie osiągnąć. To nie jest dar, ale wybór. I to wybór, który wymaga najgłębszego poświęcenia, największej odwagi.

 Wolność, której nikt nie jest stanie nam dać ani zabrać, jest wolnością wyboru w sferze moralnej. Nie możemy jej traćić, możemy jedynie z niej zrezygnować.

 Nie można być wolnym człowiekiem, jeśli żyje się wśród dżungli pełnej łotrów. Nie możemy udawać, że jesteśmy wolni, gdy jesteśmy odizolowani od innych. Wolność to nie samotność. Wolność to solidarność.

 Wolność to jednocześnie najwspanialszy dar natury człowiekowi i najcięższe z możliwych brzemień. To, jak człowiek ją przyjmuje, zależy od mocy jego charakteru.

 Wolność nie leży w pewności absolutnej, ale we wiadomości, że cokolwiek robimy, robimy to wedle własnego wyboru. Nawet jeżeli decyzja jest trudna, bądź kończy się niepowodzeniem.

 Wolność to prawo do powiedzenia ludziom, czego nie chcą słyszeć. To jest straszna odpowiedzialność, której większość ludzi unika.

 Wolność jest cennym darem, niektórzy mówią, że najcenniejszym. Wiem jedno, wolność jest jak powietrze, dopiero wtedy doceniamy jej wartość, kiedy zaczyna jej brakować.

 Nie jesteśmy uwięzieni przez nasze przeszłe decyzje. W każdym momencie mamy wolność zdecydować, kim chcemy być.

 Wolność jest najwyższą ziemską fortuną; należy ją umieć zastosować, jeżeli chcemy jej używać. To jest największe dobro, które mają niebiosy. Kto tego niewykształcony, zostaje niewolnikiem łatwo.