Jesteśmy po ślubie już 7 lat. Marcin zawsze był skryty i trudno mi było się do niego zbliżyć, jednak to, jak zachowuje się w ostatnim czasie, jeszcze bardziej mnie dobija. Myślę, że mój mąż jest gejem i z obawy przed tym, że mamy dziecko, nie chce się do tego przyznać.
Z Marcinem poznałam się przez wspólnych znajomych krótko przed naszym ślubem. Dlaczego tak szybko wyszłam za niego za mąż? Po prostu zaszłam w ciążę. Wspólnie uznaliśmy, że lepiej będzie wychowywać dziecko jako pełna rodzina. Nie oznacza to jednak, że wcale się nie kochaliśmy. Łączyło nas uczucie, nie tylko poczucie obowiązku.
Nasze małżeństwo na początku było bardzie udane. Gdy córka się urodziła, Marcin był bardzo zaangażowany w pomoc i próbował mnie we wszystkim odciążyć. Czułam, że mam u swojego boku mężczyznę, który jest niemal ideałem.
Po pewnym czasie sytuacja zaczęła się zmieniać. Chociaż Marcin był dla mnie miły i troskliwy, czułam, że zaczyna mnie traktować jak przyjaciółkę a nie żonę. To ja naciskałam na to, żebyśmy się kochali i aranżowałam sytuacje, które mogli nas do siebie zbliżyć. Mimo że Marcin na początku nie protestował, widziałam, że myślami jest gdzieś indziej, a mój dotyk wcale go nie podniecał.
Myślę, że w pierwszej kolejności prawie każda kobieta pomyślałaby, że jej mąż ma już inną, jednak ja czuję, że jego myśli nie zaprząta inna kobieta… a mężczyzna. Widziałam od początku naszej znajomości, że Marcin lepiej czuje się w obecności facetów. Pewny siebie, otwarty. Kobiety wręcz go peszyły. Nas faktycznie połączyło uczucie, ale czy z jego strony była to miłość? Teraz myślę, że nie.
Zobacz także: „To intymniejsze niż poród” – Dużo kobiet nie chce tego robić w sypialni
Wiem, że mój mąż nigdy nie przyzna się, że pociągają go mężczyźni. Jest dumny i wie, że ma rodzinę i córkę, którą oczywiście kocha. Czy powinnam sama z nim o tym porozmawiać?
