Człowiekiem jest ten, kto zmierzył się z życiem.

 Tylko głupi odmawia, kiedy mądry prosi.

 Często cierpienia dają ludziom pouczenie.

 Jest to niedorzeczne uczucie, bronię świętych krów religii, której nie jestem już wyznawcą.

 Człowiek na starość przypomina emerytowanego aktora, który siedzi na widowni i smętnie spogląda, jak jego ulubione role gra ktoś inny.

 Wciąż wzrastamy i wciąż jesteśmy tacy mali.

 Nic nie stresuje, bardziej niż ludzie. Nic nie relaksuje, bardziej niż natura. Samotność czasami jest koniecznością, by odpocząć, od zbyt wielu słów.

 Zgódź się na to, że nie jesteś jeszcze świętym, nawet jeśli uświadomisz sobie, że świętość jest jedyną rzeczą, dla której warto żyć.

 Na rękach kilka blizn widocznych. Znów?
- Moja droga, dobrze wiesz...
One nie spełnią Twoich snów.

 Bohaterowie zawsze dostają więcej, niż dają. Akt dawania gwarantuje wzajemność.

 Nie chwytaj lamparta za ogon, a jeśli chwyciłeś, nie puszczaj.