Życie jest krótkie, lecz miednica długa. W każdym z nas śpi bawół albo kluska. Ah, gdyby tak nas wszystkich los przygarbił, byśmy bawołem, a nie kluską, dziś zmarli.
Nie ma znaczenia, jak wielką siłę posiadasz, jeśli nie potrafisz jej używać mądrze. Jednak to, jak śmialiśmy się razem, jak płakaliśmy razem, jest niezapomniane serdecznie do końca mojego życia.
Wszystko jest niemożliwe, dopóki ktoś nie zrobi tego. Panie, to zasada, która obowiązuje wszędzie, poza baśnią.
Lepiej być szczęśliwym na chwilę, niż być nieszczęśliwym na całe życie. Świat nie zrozumie, dlaczego wybrałeś cierpienie, zamiast chwilowego szczęścia.
Czyżbyś naprawdę zapomniał, że naukę brać trzeba z ciężkich cierpień, bo bieda i smutek to prawdziwi nauczyciele?
Nie ważne jak smutne mogą wyglądać rzeczy, zawsze wierzę, że coś dobre w końcu się przydarzy. Może to nie jest logika, to jest nadzieja.
Ciągle myśląc o tym co było,
stracisz z oczu to co może być.
W baśniach możemy odnaleźć wszystko to, czego pragnie nasza dusza. Są pełne mądrości i nauki, skrytej w przypowieściach i metaforach. To one kształtują nasz świat zrozumienia.
Puchatek czuł, że powinien powiedzieć Kłapouchemu coś pocieszającego, ale nie wiedział co. Więc zamiast tego postanowił go przytulić.
Bajki nauczyły mnie, że nawet w najciemniejszym mroku zawsze jest iskierka nadziei. Że miłość jest silniejsza od wszelkiego zła i może pokonać każdą przeszkodę. I choć bajka zawsze się kończy, jej przesłanie pozostaje w nas na zawsze.
