Życie jest jak bajka, nie ważne jak długa, ale jak dobrze opowiedziana.
Widziałem rzeczy, których wy nie widzieliście. Widziałem ogień stalowych fabryk, które zapalały się na brzegu Orionu. Widziałem promy błyszczące w ciemnościach u bram Tannhäusera. Wszystkie te chwile zgubią się jak łzy w deszczu. Czas umierać.
Bajki nie są prawdziwe - nie dlatego, że nas uczą, że smoki nie istnieją, ale dlatego, że uczą nas, że smoki można pokonać.
I tak z nami było, jak z tym zbożem. To zielone, to takie szczęścia od ziarenka, a to złote... to cicha radość, gdy już dojrzało. Co nas czeka po złotych barwach?
Nawet jeśli z założenia jesteś zły, możesz wybrać, kim chcesz być. Nie jesteś zły, dopóki nie zdecydujesz, że nim jesteś.
Czyż nie jest lepiej, żeby dzieciom wyrosły z głowy różne dziwactwa, zanim tu, w prawdziwym życiu, opadną one na ich ramiona ciężarem nie do uniesienia?
Nawet jeśli odmienimy los wielokrotnie, nigdy nie zmienimy końca - wszyscy żyli długo i szczęśliwie.
Pamiętaj, że wszystkie stworzenia na świecie, niezależnie od pochodzenia, wzrostu czy koloru, mogą tworzyć magię. Bajki pomagają nam to zrozumieć, dając odwagę, abyśmy mogli zrealizować swoje najskrytsze marzenia.
Bajka to nie tylko historia o królewiczach, czarodziejach i krasnoludkach. To przede wszystkim promień prawdy skrywający się w największym z ogromu malowniczych scenariuszy świata.
Nienawiść zaczyna się od różnic, a niszczy przez brak zrozumienia. Co z tego, że wszyscy jesteśmy niezwykli, jeśli nikt nie jest skłonny dostrzegać cudu naszej unikalności?
