Życie jest krótkie, lecz miednica długa. W każdym z nas śpi bawół albo kluska. Ah, gdyby tak nas wszystkich los przygarbił, byśmy bawołem, a nie kluską, dziś zmarli.
Nie, nie, to nie moje serce, które znam Złote usta i białe różyczki, to nie ta, którą kocham Tylko zaś do grobu mnie wiodło, mójem dzieckiem trzeba było wrócić z powodu biedy swojej niewinności, teraz ona jest w moim sercu, i jest w nim miłość wieczna.
Czyż nie jest lepiej, żeby dzieciom wyrosły z głowy różne dziwactwa, zanim tu, w prawdziwym życiu, opadną one na ich ramiona ciężarem nie do uniesienia?
Dopóki ludzie są młodzi, zawsze powinni patrzeć przed siebie, a nie do przodu czy z tyłu. To, co było, nie ma już znaczenia. Ważne jest to, co teraz robią i co planują zrobić w przyszłości.
Pamiętaj, że wszyscy wielcy ludzie byli kiedyś dziećmi, ale nieliczni z nas o tym pamiętają. Jeżeli będziesz szedł zbyt szybko, nie dostrzeżesz najważniejszego w życiu. To, czego nauczyła mnie Róża, to tajemniczość bliskości.
To nie jest kraj dla starych. Ludzie tutaj, na zielonej wyspie, wciąż wierzą w czary, w elfy, w tajemnicze stworzenia lasu. To miejsce, gdzie zdarzają się rzeczy niezwykłe, magiczne. Gdzie los potrafi napisać najpiękniejszą historię. Gdzie nie ma miejsca na to, co zwyczajne i powszednie. Tu wszystko jest wyjątkowe, jak ten zaklęty las, który widzisz. Pamiętaj, że zawsze jesteś częścią tej magii.
Bajka to lusterko, w którym każdy widzi to, co chce zobaczyć. Bajka służy nie tylko rozrywce, ale i edukacji. W jej pryzmacie możemy zobaczyć ukryte prawdy świata.
Czuje się, że na świecie coś się wydarzyło, coś, co wcześniej wydawało się absolutnie niewiarygodne, a staje się zrozumiałe i prawdziwe. To magia. To czarodziejstwo. Cud, który jest udziałem każdego. Dla niektórych jest to coś do zniesienia, dla innych do podziwienia, dla jeszcze innych do zrozumienia.
Niektóre rzeczy, kiedy znikają, znikają na zawsze. Ale niektóre mogą, mogą na chwilę zniknąć i wrócić. Nagle i nieoczekiwanie, tak jak w bajce.
Życie jest jak bajka. Nie liczy się jej długość, ale wartość. Najważniejsze to zrozumieć, że każdy człowiek tworzy swoją własną historię, której jest jedynym prawdziwym bohaterem.
