Wspomnienia wywołują ból. Najdotkliwszy zaś sprawiają najlepsze z nich.

 Nadal wierzę, że ból zwalnia od odpowiedzialności.

 Ten dzień staje się powoli jednym z tych złych dni, które bolą jak ząb.

 Jak trudno zapomnieć osobę którą się ciągle KOCHA :(

 Ból jest jedynym kluczem wystarczająco ostry, by otworzyć bramę duszy człowieka. Kiedy go doświadczymy, codzienne umiarkowanie i skrytość znikają, a nasze prawdziwe ja wychodzi na jaw.

 Ból musi wyboleć.
Łzy muszą wypłynąć
co do ostatniej.

 Gdy próbujesz unikać bólu, to tak naprawdę unikasz życia. Ból jest wpisany w naszą codzienność, jest nieodłącznym elementem istnienia. To dzięki niemu doświadczamy i doceniamy siłę, męstwo i dzięki niemu znamy prawdziwą wartość szczęścia.

 Zawsze jest jakiś ból.

 Jeden grób na każdym cmentarzu należy do ghuli.

 Ból fizyczny nie może równać się z tym psychicznym, nie ma w nim tej rozpaczy, tamtego wewnętrznego jęku który tylko my jedni słyszymy, tamtego strachu, że zawsze to będzie.

 Było to uczucie przerażające i przejmujące, a jednocześnie niosące pełną bólu słodycz.