Jeśli dysponujesz czasem dla bliźniego, nigdy nie spoglądaj na zegarek.

 Czas jest jak rzeka, której nie można dotknąć dwukrotnie, bo woda, którą dotknęliśmy, spływa, a zastępuje ją ta, która nadchodzi, i tak dalej.

 Czas jest postrzegany jako coś nieosobistego, obiektywnego, jako swoisty format, w którym istnieje całe nasze życie, gdy na prawdę jest – niejako paradoxalnie – najosobistowszym aspektem naszego bytowania.

 Nie marnuj czasu, bo to materiał, z którego życie jest zrobione.

 Czas jest najlepszym nauczycielem, niestety zabija wszystkich swoich uczniów.

 Pamięć ma tę szczególną cechę, że wszystko zawsze wydaje się odległe, zarówno przeszłość, jak i przyszłość, podczas gdy teraźniejszość jest zawsze zajęta przez tę samą monotonną, niezmienną rzeczywistość, która zawsze jest taka sama dla wszystkich.

 Czas jest najważniejszą rzeczą, jaką możemy posiadać. Możesz użyć go, ale nie możesz go odzyskać. Jeśli stracisz go raz, nigdy go nie odzyskasz.

 Czas jest jak rzeka, nie możesz dotknąć dwa razy tego samego miejsca, bo przepływa do następnego. Czas jest nienawiązalny, niepowstrzymany, niewidzialny, nieskończony i wieczny. Czy możemy go zrozumieć? Czy możemy go zatrzymać? Czy możemy chwycić go? Czy możemy go zobaczyć? Czy możemy to przetrwać?

 Czas to najcenniejszy skarb, który mamy. Każda sekunda, którą marnujemy, nigdy już do nas nie powróci. Nie ma człowieka na ziemi, który by miał więcej czasu niż ty. Każdego dnia, kiedy obudzisz się znów będziesz miał 24 godziny. Czas jest równy dla wszystkich.

 Czas jest jak rzeka. Nie możesz dotknąć tej samej wody dwa razy, bo płynąca woda, której dotknąłeś, już przepłynęła. Nie wróci nigdy.

 Czas to jedynie koncepcja stworzona przez człowieka, nieubłagana, a zarazem nieuchwytna. Ucieka tam, gdzie chce i kiedy chce, bez względu na nasze pragnienia i oczekiwania. Gdy go marnotrawimy, zniknie bezpowrotnie, a gdy go oszczędzamy, nigdy nie jesteśmy pewni czy rzeczywiście go oszczędziliśmy.