Happiness only real when shared.

 Jak można być wolnym człowiekiem i żyć w klatce społecznych przesądów?

 Poezja jest chorobą niektórych ludzi, podobnie jak perła jest cierpieniem ostrygi.

 Od siebie trzeba chcieć dużo i ludziom dać jak najwięcej.

 Panować można nad tym, co się myśli, ale nie nad tym, co się czuje.

 Nikt nie jest zobowiązany, by
kogokolwiek lubić, ale istnieje
pewna rzecz, o której warto pamiętać: szacunek.

 Nigdy nie będzie postępowym coś, co nie wyrasta z ludzkiej wolności i moralnego współdziałania.

 Najsilniejszym człowiekiem w świecie jest ten, kto jest zupełnie sam.

 Człowiekowi szkodzi, kiedy jest zniewolony, ale też jeśli ma za wiele wolności.

 Zbyt wielu ludzi wydaje pieniądze, których NIE ZAROBILI, na rzeczy, których NIE POTRZEBUJĄ, by zaimponować ludziom, których nie lubią.

 Uważam, że wszystko to, co człowiek pomyśli sobie, nie mogąc zasnąć, nie powinno nigdy zostać pomyślane. To są myśli zbędne, odpady dziennego myślenia, coś, czego nasz aktywny umysł nie chciał pomyśleć w dzień, a teraz, mając tyle czasu do dyspozycji, czuje się w obowiązku wykorzystać. Nie wiem: ta myśl przyszła mi do głowy pewnej bezsennej nocy,
a więc pewnie też jest do wyrzucenia.