Ludzka głupota nie zna granic.

 Nie ma nic szlachetniejszego niż zrozumienie rzeczywistości i nic godniejszego pożądania niż prawda. Nad prawdą nie ma nic wyższego, bo wszystko, co jest, jest prawdą. Nad prawdą próżno szukać czegokolwiek, bo ona jest końcem wszelkiego dążenia.

 Żyjemy tylko po to, aby poznawać i poznając się rozwijać: życie jest więc jedynym prawdziwym dobrodziejstwem, śmierć natomiast największym nieszczęściem: to ona jest najgorszą z kar, które przewiduje dla zbrodniarzy prawo śmiertelne.

 Niewyrażalne zostaje niewyrażalnie zawarte w tym, co wyrażone.

 Nie można wejść dwa razy do tej samej rzeki.

 Istnienie jest to co najdziwniejsze na świecie i najtrudniejsze do zrozumienia. Cokolwiek istnieje, istnieje w taki sposób, że nie powinno istnieć. Istnienie jest zdecydowanie bardziej dziwne niż nieistnienie. Życie jest tylko chwilowym opóźnieniem w nieuchronnym procesie śmierci.

 Życie polega na błędach, nie tylko na małych, ale także na granicach. Cytat ten, jak wszystkie inne, jest znany z Białej plamki. Jest to daleko od prawdy, ale jeśli go nie zrozumiesz, zaszkodzi ci to. Cytat ten został skierowany do braci i sióstr, aby zrozumieć.

 Jeśli ktoś mówi, że cię zna
to tak na prawdę cię nie zna,
bo jeżeli by cię znał,
to by wiedział że cię nie zna.

 Kto zna swoją głupotę, nie jest wielkim głupcem.

 Nie odkrywamy prawdy, jedynie zatrzymujemy się na pewnym odcinku poszukiwań. Zawsze za tym, co wiemy, kryje się inna niewiadoma. Jak za horyzontem. Jak dalej w głąb atomów.

 Czy jestem zdecydowany, omiń wszelką prawdę, z wyjątkiem jednej: że nie ma sensu być człowiekiem, który nigdy nie szuka, że nie ma sensu być człowiekiem, który nigdy nie próbuje. Czy jestem zdecydowany, by całe moje życie sprowadzało się tylko do tego: że jestem człowiekiem, który szuka?