Rozważania o Istnieniu

 Idąc prosto przed siebie nie można zajść daleko.

 Człowiekiem jestem i nic co ludzkie nie jest mi obce.

 Sumienie - to świadomość, że istnieje w człowieku trybunat wewnętrzny.

 Człowiek staje się tym, czym jest, gdy przestaje być tym, czym nie jest. To nie brzmi logicznie, ale jest prawdziwe. Również jest prawdą, że skoro wszystko jest możliwe, to nic nie jest prawdziwe.

 Nic co ludzkie nie jest wolne od trosk.

 “- Bywa, że palisz mosty?
- Tak, bo nie lubię ciągnąć za sobą niepotrzebnych ogonów. Mamy jedno życie i szkoda go na ludzi, którzy na nas po prostu nie zasługują. Nie jest tak, że natychmiast kogoś skreślam. Związki, bez względu na to, czy miłosne czy przyjacielskie, wymagają pracy. Należy starać się zrozumieć drugą stronę, odkryć, co ma w głowie, włożyć w tę relację wysiłek. I dopiero kiedy okaże się, że wszelkie sposoby zawodzą, można odpuścić. Bo nie ma sensu się męczyć. Spaliłam za sobą wiele mostów i wcale tego nie żałuję. Myślę, że jestem bogatsza o to doświadczenie. Dzięki temu też pewne sytuacje mnie nie rozpraszają i skupiam się na rzeczach dla mnie najważniejszych. I na ludziach, na których naprawdę mi zależy.”

 Dusze nie można zrozumieć bez zrozumienia świata, a świata nie można zrozumieć bez zrozumienia duszy.

 Nic do końca nie zniknie, to jest zasada uniwersalna; 'smierć' to słowo bez sensu, tylko subiektywizm człowieka stwarza pojęcie 'nikczemności’.

 Najpiękniejsze i najgłębsze uczucie, które można doznać, to uczucie tajemniczości. To jest czysta religia. Ten, kto nie znał tego uczucia i nie potrafi się dziwić, niezdolny jest do poznania prawdy.

 Rzeczywistość nie jest tym, co jest obiektywne, niezmienne. Jest to to, co przez nasze zmysły postrzegamy jako prawdziwe. To, jak interpretujemy otaczający nas świat, to, jak go doświadczamy. To jest nasza rzeczywistość.