Dwa są warunki kardynalne szczęścia: ...

 Wiedzieć, że się wie, co się wiei wiedzieć, że się nie wie,czego się nie wie - oto prawdziwa wiedza.

 Najważniejsze pytania, jakie możemy zadać, to: Dlaczego jest cokolwiek raczej niż nic? Dlaczego istnieje wszechświat, zamiast pustki? Dlaczego jestem tutaj, a nie gdzie indziej? Dlaczego w ogóle jestem?

 Człowiek jest tylko drobną frakcją tego co może nim być. Jest tylko w niewielkim stopniu zrealizowanym. Jest pękającym, nie znoszącym bólu namiotem, za dużym dla tego, co go zamieszkuje.

 Przyjaźń to wszystko. To jest dwa razy więcej prawdziwej wartości niż miłość. Jest to po raz pierwszy nieskończoność, po raz pierwszy głębia, po raz pierwszy trwałość.

 Gorycz zawsze krzyczy głośniej niż satysfakcja z nagrody.

 Każdy jest wszystkim sobie samemu.

 Człowiek mierzy wszystko tym, co ma w sobie najcenniejszego. Człowiek to istota, która zawsze decyduje sama, jaka chce być. Bóg nic do tego nie ma. Istnieje tylko jedno zło: niewiedza. Istnieje tylko jedno dobro: wiedza.

 Czy to nie smutne, że większość ludzi musi zachorować, by zdać sobie sprawę z cudowności życia? (z książki Świat Zofii)

 Życie jest jak kartka papieru, czasami sie marnuje.

 Wszystko, co dobre, pochodzi od naszej wewnętrznej wolności. Ludzie nie mogą schować tej wolności, chociaż często próbują to zrobić. Pokazują swoją wartość, odnosząc sukcesy, spełniając marzenia. Ale te rzeczy nie definiują nas. Najważniejsze jest to, jak wybieramy żyć, jakie wybory robimy i jak postępujemy po tego wyboru.