Być człowiekiem, to czuć, kładąc ...
Być człowiekiem, to czuć, kładąc swoją cegłę, że bierze się udział w budowaniu świata.
Istnieje tylko jeden kierunek rozwoju świadomości: od mniej do bardziej doskonałego, od chaotycznego do uporządkowanego, od bezmyślnego do myślowego. To jest kierunek ewolucji wszelkiego życie na ziemi.
Podobno Bóg stworzył człowieka na swój obraz i podobieństwo. Dlatego tak trudno nam pojąć człowieka. On jest tajemnicą, której nie jesteśmy w stanie zrozumieć, bo nie jesteśmy w stanie zrozumieć Boga.
Zagadnienie bytu nie zyskuje na powabie w wyniku pominięcia pytań humanistycznych. Ono za to gubi się, gdy te pytania zamilkną.
Oto paradoks: poznanie siebie to konieczność człowieka, ale poznanie samego siebie jest niemożliwe. Nie dlatego, że jesteśmy zbyt skomplikowani, ale dlatego, że jesteśmy zbyt prostymi istotami.
Nikt tego nie docenił.
To było smutne.
Człowiek jest jedynym stworzeniem, które odmawia bycie tym, czym jest. Inne stworzenia są tym, czym są; tygrys jest tygrysem.
Wszystko, co nas spotyka w życiu, ma swój sens. To, co możemy przyjąć z pokorą, staje się łaską. To, co niezrozumiałe, staje się zadaniem.
Oto czym jest prawda: nie jest ona czymś, co narzuca się nam, jak prawo grawitacji. Domyślność, pomysłowość, gotowość do zmiany zdania, ciekawość, niechęć do ostatecznych definicji, umiejętność rezygnacji z łatwo dostępnej odpowiedzi na rzecz dalszego szukania - oto cechy, które są wartościowsze niż wiedza, które sama wiedza jest bezużyteczna.
Jeśli masz wątpliwość - mów prawdę.
Duch porusza materię.