Pełną korzyść wyciągnął ten, kto ...

 Człowiek to tylko paproć, rośnie między skałami, w miejscach, do których słońce nie dociera. Rodzi się, rośnie, ginie. Ale potem, do pełnego cyklu potrzeba kilkudziesięciu lat. A wszakże, życie paproci to tylko krótki moment w nieskończoności wszechświata.

 Tylko ten widzi prawdę, kto sam przemyśla sprawy od podstaw, bez względu na to, co o nich inni mówią. Filozofia to sztuka myślenia dramatycznie, z odwagą, z ryzykiem przełomowego odkrycia, a nie powtarzanie cudzych myśli.

 Dajcie mi punkt oparcia, a poruszę ziemię.

 Ne quid nimisnic ponad miarę.

 Kto znalazł Boga, znalazł także samego siebie.

 Nie mamy dość wolności, by pójść za naszą wolą; nie mamy dość prawa, by pójść za naszym rozumem: idziemy więc za naszymi namiętnościami.

 Myśleć to, co prawdziwe, czuć to, co piękne,
i kochać, co dobre – w tym cel rozumnego życia.

 Żadna rzecz nie jest ani dobra, ani zła, dopiero myślenie czyni ją taką.

 Człowiek to tylko trzcina, najdelikatniejsza w naturze, ale to trzcina myśląca. Nie trzeba wszechświata, aby go zgnieść; wystarczy mgła, kropla wody. Ale nawet gdyby wszechświat go zgnieść, człowiek byłby jednakomyślącą trzciną, jaśniejszą od niego.

 Każda nauka ma w sobie ukrytą tendencję do monopolizowania.