"Oj Istoto, zbłądziłaś. Jak się dostałaś tu, do tego zamku? ...

 Z każdym następującym dniem moje myśli i marzenia wydają się być obrazem gasnących emocji związanych z blednącymi wspomnieniami. Powoli zagłębiam się w otchłań nicości mając przed oczyma tylko niewyraźne kontury dawnych zapierająch dech chwil i emocji. Wszystko co mam, wszystkie uczucia, płoną i obracają sie w pył. Pył, który rozwiewa nieubłaganie płynący czas. Nie chcę zapomnieć, nie chcę też pokryć się kurzem zapomnienia ...

 (...) Wszyscy dorośli byli kiedyś dziećmi (tylko niewielu o tym pamięta)

 Zdecydowanie twierdzimy, że nic nas nie zdziwi, ale istnieje rzadki gatunek mądrości, który nadal może nas zasztokować.

 Cnotę widać wyraźniej w czynach niż w ich braku.

 Kiedy czujesz się skończony...
Ale dokładnie nie wiesz, w którym miejscu...
Już jesteś cały skażony...

 Człowiek rodzi się bez nienawiści, a potem go uczą. Większość osób przestaje myśleć, kiedy kończą edukację, i to jest początek ich niewoli. Niewolnik nigdy nie jest wolny, choć są tacy, którzy zmuszają go do myślenia, że jest wolny.

 Ludzie którzy doświadczyli Bólu i Cierpienia potrafią obdarować innego człowieka Wielką Troską i Prawdziwą Miłością

 Największą pociechą jest brak winy.

 To nic specjalnego, że musimy umrzeć. To nie jest nic specjalnego. Zawsze mnie to zastanawiało, dlaczego wszyscy wszędzie przypisują taką wagę temu, że musimy umrzeć. Jest to jedna z rzeczy, które nie możemy uniknąć. Najważniejsze, co musimy zrobić, to pojąć istotę śmierci. To jest nasza jedyna praca. To jest nasza najważniejsza, najpilniejsza i najbardziej pilna praca. Jest to najważniejsze, co musimy zrobić w światowych sprawach.

 Niezależnie od kwestii godności własnej diabeł się cieszy, jak się człowiek spieszy.