Miłość. Jest tak bliska nienawiści, że niemal nie do odróżnienia.

 Aby zrozumieć czym jest światło, oglądałem mrok. Aby zrozumieć czym jest żyć, śmierć porwałem. Zrozumiać nie zrozumiałem, ale wiele się nauczyłem.

 Jedni przestaną nas kochać, a drudzy się z nami ożenią.

 Może był to jedyny człowiek, któremu rzeczywiście wierzył bodaj także z powodu pewnej wygody psychicznej - podejrzliwość
w stosunku do wszystkich jest męcząca, trzeba komuś ufać, bo trzeba przy kimś odpocząć.

 Wypijmy jeszcze trochę, żeby się odnaleźć w naszej rzeczywistości - zaproponowałem.

 Ból jest przemijający, a skutki rezygnacji pozostają na zawsze.

 Usłyszałem uśmiech w jej głosie.

 Takie jest prawo życia, że wszystko musi umierać. Lecimy, lecimy w przestworza i nagle jest koniec, pada słowo: finis, i wszystko znika. Na zawsze.

 (…) miłość bardziej przypomina nienawidź niż przyjaźń.

 Kochaj swoich nieprzyjaciół, chociażby po to, żeby ich wkurzyć.

 To śmieszne, że coś może się
rozgrywać niemal na oczach ludzi,
a oni i tak wyciągną fałszywe wnioski.
Ale trudno się dziwić, skoro wszystko
ma dwie strony, a ludzie zwykle widzą
tylko tę jedną - zewnętrzną.