Miłość. Jest tak bliska nienawiści, że niemal nie do odróżnienia.

 Dobre czasy to nie te, w
których się żyło, ale które się wspomina.

 Przez cały czas próbowałam być kimś innym, niż byłam, bo sama siebie nienawidziłam.

 Ciekawość zabiła kota, satysfakcja go wskrzesiła.

 Kocha się za nic i mimo wszystko.
Nie tylko wtedy gdy jest dobrze i pięknie.

 Gdzieś w środku, na dnie duszy, wyrosła we mnie myśl, że skoro już spostrzegłem, że nie jestem tym, za co siebie uważałem, to teraz powinienem poszukać prawdziwego „ja”. Przyznam, że w głębi siebie poczułem jakieś wytchnienie. To zrozumienie przyniosło mi ulgę.

 Nieprawdą jest, że ludzie mogą się w kimś zakochać, patrząc jedynie na jego portret.

 Bądź tym, za kogo ma cię twój pies.

 Miłość to jedyna rzecz, która nie tylko nie jest iluzją, ale potrafi też tworzyć iluzje, podtrzymywać je, a nawet się nimi zasilać.

 Musimy zaczekać na nasze dusze, aby miały szansę nas dogonić.

 Nie wolno budować życia na kłamstwie tylko dlatego, że chce się wierzyć w to, a nie w co innego.