
Dziewczyny! Nawet w rozpaczy, nawet w samotności kogoś trzeba pokochać, ...
Dziewczyny! Nawet w rozpaczy, nawet w samotności kogoś trzeba pokochać, choćby tylko siebie!
No cóż, tak czy tak, nie skomponowałby IX symfonii Beethovena.
Na świecie roi się od złudnych analogii i wielkanocnych jaj, zwanych możliwościami.
Gdy popatrzyłem na krajobraz, zdałem sobie sprawę, że on jest piękny. Ale jest pusty dlatego, że jest pusty w głębi siebie.
Na Boga, mam nadzieję, że nie dożyję czterdziestki. Nie wiedziałbym, co ze sobą zrobić.
Faktem jest, że można tygodniami z kimś przebywać i w ogóle go nie widzieć.
Tylko głupcy nie potrafią docenić,
kiedy szczęście się do nich uśmiecha.
Chce wpełzać w jakąś dziurę i umrzeć.
Kiedy się zakochasz, nic, co było wcześniej, nie jest już ważne, żadne wcześniejsze relacje cię nie interesują, nic nie może cię zatrzymać.
Czasami człowiek gubi się tak jak gwiazda, która zbyt długo świeciła i nagle znika. Ale to nie znaczy, że przestała istnieć. Jedynie musi znaleźć nowy sposób, by zaistnieć ponownie, może w innym miejscu, może w innej formie, ale zawsze z tą samą energią, która ją napędzała.
Postęp to największa złośliwość Matki Ziemi.