To, kim się urodziliśmy, czyni nas tym, kim jesteśmy.

 Żyjąc, jednocześnie pielęgnujemy w sobie śmierć.

 Nie mają Ci kogo zabrać, jeśli nikogo nie masz.

 Zawsze potrzeba dwojga ludzi.
Do tego, żeby układało się w związku.
Do tego, żeby go rozbić, i do tego, żeby później naprawić to, co się zepsuło.

 Dokładnie tak, nasze życie kształtuje się na podstawie decyzji, które podejmujemy. Decyzje te kształtują nasz charakter, nasze zachowanie, nasze życie. Niemniej jednak, nie zawsze jesteśmy świadomi konsekwencji naszych decyzji.

 Szpitale to piekło w bieli.

 Duszności, lęki, obawy, niepokoje, które nas terroryzują, są tylko chimerami. Gonią nami, dopóki nie spojrzymy im prosto w oczy.

 Jestem chora na wieczny niedosyt miłości. Nie chcę pokarmu, chcę zjadać miłość.

 Jedźmy już z tym koksem.

 Lepiej, żebyś bardzo
cierpiała teraz niż trochę przez całe życie.

 Przez życie trzeba przejść z godnym przymrużeniem oka, dając tym samym świadectwo nieznanemu stwórcy, że poznaliśmy się na kapitalnym żarcie,
jaki uczynił, powołując nas na ten świat.