To, kim się urodziliśmy, czyni nas tym, kim jesteśmy.

 Co jakiś czas, absolutnie mimowolnie, ktoś uczy nas czegoś o nas samych.

 Działam na ich wyobraźnię. To najpotężniejsza władza.

 Człowiek jest niczym, cieniem wchłanianym przez cień.

 Zrozumiała, że cierpienie bardziej przywiązuje mężczyznę niż pospolita radość oddania.

 Szybko zawiązana przyjaźń kończy się często wrogością.

 Nie uśmiechała się, nie znała smaku uśmiechów.

 Gdzieś w środku, na dnie duszy, wyrosła we mnie myśl, że skoro już spostrzegłem, że nie jestem tym, za co siebie uważałem, to teraz powinienem poszukać prawdziwego „ja”. Przyznam, że w głębi siebie poczułem jakieś wytchnienie. To zrozumienie przyniosło mi ulgę.

 Lękam się śmierci, ale bardziej boję
się zmarnować życie. Lękam się miłości,
bo wiążą się z nią sprawy, które mi się wymykają; jej blask jest ogromny,
ale jej cień mnie przeraża.

 Doszedłem do wniosku, że w życiu nie ma żadnych ustalonych zasad. Robisz to, co musisz, żeby przetrwać. Jeśli to oznacza ucieczkę od miłości twojego życia, żeby zachować zdrowie psychiczne, to tak robisz. Jeśli to oznacza złamanie czyjegoś serca, żeby nie złamało się twoje, robisz to. Życie jest skomplikowane - zbyt bardzo, żeby były rzeczy pewne. Wszyscy jesteśmy rozbici. Podnieś osobę, potrząśnij nią i usłyszysz grzechot ich rozbitych kawałków. Kawałków, które rozbili nasi ojcowie, nasze matki, nasi przyjaciele, znajomi albo ukochani.

 Uwodzenie jest dla niej jak gra PlayStation- calkowicie bez konsekwencji.