O, nie, mój filozofie, nie zgodzę się z tobą – ...

 Nadzieja i pamięć przetrwają w jakiejś ukrytej dolince, gdzie trawa zieleni się świeżością

 Moja miłość do Lintona jest jak liście w lesie.
Wiem dobrze, że czas ją zmieni, tak jak zima zmienia wygląd lasu. Moja miłość do Heathcliffa jest jak wiecznotrwała ziemia pod stopami, nie przykuwa oka swoim pięknem, ale jest niezbędna do życia. Nelly, ja i Heathcliff to jedno.
Jest zawsze, zawsze obecny w moich myślach – nie jako radość, bo i ja nie zawsze jestem dla siebie radością, ale jako świadomość mojej własnej istoty.

 Słabemu łatwo się bać. Każda drobnostka napawa lękiem.

 Długo wędrowałem, zanim doszedłem do siebie.

 Kawałek chleba nie spadnie z nieba – pracą na niego zarobić trzeba.

 Wolę mieć serce złamane niż opancerzone i wiem, że ten, kto nie marzy, nic nie osiąga.

 Tak naprawdę nie pozwalałam sobie na to, by kogokolwiek pokochać, gdyż bałam się, że zostanie mi odebrany.

 Można mieć poczucie, że się tonie, nawet jeśli w zasięgu wzroku nie ma skrawka wody.

 Ściany mają uszy, ściany mają kamery cyfrowe.

  Uczucia utleniają się jak metale, a z czasem stają się szorstkie i zardzewiałe