O, nie, mój filozofie, nie zgodzę się z tobą – ...

 Jeśli zdołamy pozbyć się strachu przed śmiercią, zdołamy też pozbyć się strachu przed życiem.
Jeśli zdołamy pozbyć się strachu przed śmiercią, zdołamy też pozbyć się strachu przed życiem.

 Tego bólu nie da się opisać. Fizyczny... duchowy... metafizyczny... jest wszędzie, wsącza się do mego szpiku.

 Odwaga to nie brak strachu, lecz raczej stwierdzenie, że coś innego jest ważniejsze niż strach.

 Dzięki gwiazdom czułam się jak normalny człowiek.

 I coraz większa była/nad moim dniem wieczność.

 Każdy z nas dostaje ciężar na miarę swoich możliwości.

 Twoja opinia mało mnie interesuje. Znam swoją wartość i tym się kieruję :)

 Myślenie nie jest nieodzowną funkcją człowieka. Komplikuje życie.

 Czas nie leczy ran - on tylko przyzwyczaja do bólu.

 Zdajemy sobie sprawę, że przymus trwania przy życiu stanowi katorgę samą w sobie.