... nic tak nie brata ze śmiercią jak muzyka.

 Myślę, że jest tylko jeden rodzaj ludzi. Ludzie.

 Kto mógłby zgadnąć, że droga do kobiecego serca wiedzie przez szczerość?

 To tylko prawdziwie piękne, co po latach wielu jeszcze się tak jak pierwszego dnia wydaje.

 Wydaje mi się, że są dwa różne oceany: ten w lecie jest łagodny i tylko by się bawił, a ten w zimie jest wściekły i szaleje. A kiedy widzi się jeden, trudno sobie przypomnieć, jaki jest ten drugi.

 Czas jest rzeczą, którą nie mamy.

 W końcu ile razy można czyjeś serce przepuścić przez magiel.

 Jak to jest, że ludzie, w których życiu chcemy coś znaczyć, przechodzą obok, wymykają się, odchodzą?

 Ucz swoje dzieci milczeć. Mówić nauczą się same.

 Poczucie winy nie jest tak ciężkie jak poczucie straty, ale więcej Ci zabiera.

 Środki uspokajające mają do zaoferowania tylko puste sny.