Bóg dał ręce po to, aby brać.

 Wciąż ściskała książkę. Desperacko chwytała się słów, które ocaliły jej życie.

 Dzięki pamięci można przeżywać młodość w każdym wieku. Najważniejsze to mieć co wspominać.

 A kiedy trzeba, na śmierć idą po kolei. Jak kamienie przez Boga rzucane na szaniec.

 (...) niepodążenie za nią jest najtrudniejszą rzeczą, jaką kiedykolwiek zrobiłem.

 Człowiek czuje się lepiej, widząc tak szczerą miłość.

 Dom bez książek jest jak plaża bez słońca.

 Oszukany jest tak samo winien jak ten, który go oszukał. Każdy powinien sam płacić za swoje błędy.

 Każdy wie, że oszustwo przynosi zysk tylko raz, a uczciwość popłaca przez lata.

 Wielki człowiek jest jak orzeł; im wyżej się wznosi, tym mniej jest widziany, ukarany za swą wielkość samotnością duszy.

 Opowiedziałbym wam tę historię do końca, ale boję się porzygać.