Jestem heretykiem miłości, moje łzy płoną do Ciebie.

 (...) dojdziesz do celu, jeśli będziesz z odwagą trzymać się swojej ścieżki.

 Tak świetnie się bawiliśmy, że nawet nie musieliśmy wymyślać gier. Sami byliśmy grą.

 Porządek trzeba zrobić, nieporządek robi się sam.

 Prawda to dążenie do wyznaczenia z niewiadomej.

 Jeśli spotka cię coś dobrego, zatrzymaj się. Ciesz się tym. Rozkoszuj.

 Pośród wielu jej wad jedna okazała się nie do przeskoczenia: ona ciągle coś czuła, analizowała, co czuje, dlaczego tak czuje, co oznaczają jej uczucia, dlaczego analizuje, co zanalizowała, że czuje, i czy na pewno to czuła, co zanalizowała? Zygmunt Freud przy niej nie wymyśliłby psychoanalizy, tylko odleciałby w opium albo faszyzm, obydwa antydepresanty były chyba ówcześnie legalne.

 Chcę wchłonąć ją i chodzić z nią w sobie przez resztę moich dni.

 ''Gotów jestem umrzeć dla ciebie, ale nie będę dla ciebie żył.''

 To będzie zależało od was, czy wykorzystacie daną wam szansę. A trudno jest przegrywać.

 [...] nie wiedziała, co to miłość. Nigdy nie słyszała tego słowa, użytego w jego ziemskim znaczeniu. Nie wiedziała więc, jak nazwać to, co teraz czuła. Czy jednak człowiek, który nie zna nazwy swej choroby, jest przez to mniej chory?