Sumienie to ten cichy, łagodny głos, którego nikt nie słucha

 Normalną koleją rzeczy, kiedy piękno przemija, kwiat skłania głowę na łodyżce i obumiera, ale czasami po opadnięciu płatków odsłania się szkielet z hartowanej stali.

 Tam zwycięstwo, gdzie wielu doradców.

 Jeszcze w nią nie wszedł, już nie ma jak wrócić.

 Mam wrażenie, że poranki klaszczą żeby mnie obudzić.

 Płakać trzeba w spokoju.
Tylko wtedy ma się z tego radość.

 Wszystko jedno, dokąd się udam, i tak nigdy nie będę mógł naprawdę stąd wyjechać.

 Cóż da martwienie się? Życie nie jest pasmem szczęśliwych zdarzeń. Jedyna różnica polega na tym, że teraz może być jeszcze mniej szczęśliwie. I tyle.

 Najczęściej nasi najlepsi przyjaciele są sprawcami naszego upadku.

 Człowiek potrzebuje miejsca, do którego mógłby należeć. Mniej lub bardziej.

 Nikt z nas nie jest niegroźny.