Paliłem trawkę, lecz się nie zaciągałem.

 Pozwalam, by prowadził mnie dotyk jego palców.

 Kiedy patrzymy na śmierć albo na ciemność, lękamy się tylko nieznanego, niczego więcej.

 Można milczeć i milczeniem ranić kogoś.

 Zakłada się, że miejsca, w których żyjemy, w końcu upodabniają się do nas.

 Przyjaciele przychodzą i odchodzą, jak kelnerzy w restauracjach, zauważyliście?

 Nie dostaje się mądrości w darze, trzeba ją odkryć samemu po wędrówce, jakiej nikt nie może podjąć za nas ani jej nam oszczędzić, bo ona jest spojrzeniem na świat.

 To chyba leży w ludzkiej naturze: chcemy tego, czego nie możemy mieć

 I nie chcą żyć jedno bez drugiego. I chcą żyć jedno dla drugiego.

 Często ceną szczęścia jesteśmy my sami.
Chodzi o to, aby ofiarować siebie, zrezygnować
z własnego życia, dać je w ofierze, ale nie
z ciężkiego obowiązku czy fanatyzmu,
ale lekko, ochoczo, z miłości.

 ... nie ma nic bardziej niesmacznego niż starcy nie przyjmujący do wiadomości swoich ograniczeń.