Świat to duża smaczna ryba, ale ludzie to ości.

 Głową ludzie i rządy stoją.

 Im więcej poznaję świat, tym mniej mi się podoba, a każdy dzień utwierdza mnie w przekonaniu o ludzkiej niestałości i o tym, jak mało można ufać pozorom cnoty czy rozumu.

 Złoszczenie się na kogoś jest jak picie trucizny w oczekiwaniu,
że ta druga osoba umrze.

 Ból uczy ludzi zadawać więcej bólu.

 Moją strategią towarzyską jest "słuchanie w milczeniu".

 Jak mam żyć, żeby to wszystko miało sens? Żeby to wszystko minęło i odeszło.

 Czasami miłość oznacza,
że trzeba odejść.

 To, co przeraża nas w ciemną burzliwą noc, za dnia wydaje się zaledwie interesujące.

 Jaka ta piękna para jest piękna.

 Nic już nie będzie takie same.