Najniewinniej wyglądająca osoba może mieć najczarniejsze serce.

 Nie zna się zasad gry, a jednak się gra

 Każdy chce być zrozumiany oprócz artystów, poetów i narkomanów.

 Nigdy nie dogonisz swych snów, jeśli nie będziesz próbować ze wszystkich sił.

 Jeśli uzdrowimy nasz związek, wyzdrowieją nasze dzieci.
Gdy uzdrowimy nasze dzieci, uzdrowimy społeczeństwo.

 Szczególnie na odwzajemnienie tego, co dajesz...

 Zawsze twierdziła, że jest milczący jak cień, cichy jak zapadający zmierzch.

 Bo w tym cały jest ambaras, żeby dwoje chciało naraz.

 Jestem strasznym nadwrażliwcem. Bycie nadwrażliwcem to chodzenie po cienkiej linie: jest euforia, czyli nagła radość z drobiazgów albo depresja, czyli załamanie i upadek. Niektóre rzeczy widzę trzy razy mocniej niż inni. Tak jak zauważam różne piękne sprawy, tak widzę syf, którego ludzie nie zauważają. Wrażliwość, która daje mi masę możliwości, musi ze mnie wyjść. Jak zaczynam ją w sobie kumulować, to jest źle.

 Ludzie kochają zwycięzcę. Podziwiają go. Zachwycają się nim, więcej, wielbią. Opisują go, używając słów takich jak bohater, odwaga i wytrwałość. Garną do niego, chcą go dotykać. Pragną być tacy, jak on. Ale dlaczego? Jakie cechy zwycięzcy chcemy naśladować? Jego zaślepioną pogoń za czczą chwałą? Jego rozdętą samolubną obsesję, by zawiesić na szyi kawałek metalu? Gotowość poświęcenia wszystkiego,
w tym ludzi, żeby w imię zdobycia tandetnej statuetki być lepszym od innych na sztucznej nawierzchni? Dlaczego oklaskujemy ten egoizm,
tę miłość własną

 To, że czasem potrzebujemy pomocy, nie znaczy, z jesteśmy słabi.