Pozwólcie jej zasnąć po raz ostatni.

 A może jednak nauczyłem się dzięki koszykówce czegoś o życiu: obchodzisz innych ludzi tylko wtedy, gdy możesz pomóc im wygrać. Jeśli nie możesz tego zrobić, przestajesz się liczyć.

 Nasze serca nie są z kamienia. Kamienie mogą kiedyś rozsypać się w proch. Mogą stracić kształt. Ale serca się nie rozsypują. Są pozbawione kształtu, możemy je sobie wiecznie przekazywać, czy są dobre czy złe.

 To była wolność. Utrata całej nadziei była wolnością.

 Najczęściej dostajemy od losu to, na czym nam najmniej zależy.

 Marzenia stanowią zaczyn rzeczywistości.

 Ludzie przychodzą, ludzie odchodzą. Wiemy o tym, ale za każdym razem, gdy się to zdarza, jesteśmy zaskoczeni. To jedyna rzecz w naszej egzystencji, której możemy być pewni, ale często łamie nam serce.

 Młodzież zawsze się buntuje, to naturalne. Sprzeciwiają się temu, co stare, burzą to, co zastali, chcą budować nowe. Chcą zmienić oblicze świata.

 Wszelka mądrość zaczyna się od akceptacji cierpienia.

 I chociaż ostatnio straciłem miłość, nie miałem poczucia przegranej.

 Lepiej wszystkie bogactwa utracić, by pozyskać jednego przyjaciela niż jednego przyjaciela utracić, by pozyskać wszystkie bogactwa.