Bóg karze nas za to, czego nie umiemy sobie wyobraźić
Bóg karze nas za to, czego nie umiemy sobie wyobraźić
Trzeba spacerować, trzeba zatrudniać ducha, podobnie jak ciało. Duch potrzebuje aktywności. Gdy duch jest bezczynny, zaczyna kwaśnieć, rozkładać się. Jak ciało.
W strachu kryje się gdzieś zazdrość.
Są chwile, w których człowiek przytuliłby się nawet do jeża.
Bolą mnie różne nienazwane.
Jestem jakaś taka inna. Zawsze byłam inna, ale teraz jestem inna inaczej.
Gdzie nie ma dobrych starców, nie ma też dobrej młodzieży.
Tylko ten, kto ma odwagę mówić to, co myśli, zasługuje na pełne zaufanie. Być może człowiek taki wyrazi się czasem niezręcznie, a nawet niegrzecznie, ale nie będzie mnie oszukiwał.
Nie ma paskudniejszego widoku niż płacząca czarodziejka.
Każdego, kto jest zanurzony w rzece czasu, w końcu wciąga wir.
Trzech ludzi może zachować sekret, pod warunkiem, że dwóch z nich nie żyje.