
Życia nie można po prostu przeżyć. Jeśli się je tylko ...
Życia nie można po prostu przeżyć. Jeśli się je tylko przeżywa, to się przegrywa.
Kocham cię. - Jej serce otworzyło się tak szeroko, że myślała, iż pęknie. Tyle radości. Tyle miłości. I cień strachu. Bo teraz już wierzyła w niemożliwe.
Zachowaj w pamięci nasze cudowne chwile,
ale nie bój się nowych.
Co ci mam powiedzieć? Miłość to dziwka.
Nareszcie zdobyłaś licencję na zabijanie. Najwyższy czas.
- Czy jesteś szczęśliwa? - Nie jestem nieszczęśliwa.
(...) znowu udało się nie zwariować, znowu udało się przetrzymać to wszystko
i wydobyć na powierzchnię, ale prawie wszystkie się straciło na to siły i teraz się nie miało ich. Więc się zbierało.
Nie wolno być zbyt spontanicznym. Nie wolno biec i wołać. Trzeba się zatrzymać, zamilknąć i pomyśleć, a najlepiej zapomnieć i nic nie czuć...
Błąkające się cienie, które wtedy tyko mogły nabrać siły, gdy zapuszczały korzenie w ziemię swoich cierpień,
Idioto, dlaczego umierasz w chwili, gdy jesteś wyleczony...!
Nie zapominaj nigdy, że przede wszystkim jesteś człowiekiem! Dopiero potem możesz być uczonym.