Do kobiety i do konia ...

 Kobietom naprawdę nie można ufać. Są jak prąd: jak się na nich nie znasz, to kopią

 Godzina wiekiem ze złym człowiekiem, a wiek godziną z piękną dziewczyną.

 Dziewczynki rodzą się by cierpieć. Szkoda, że nie są chłopcami

 Kobieta to tajemnica, której nie rozwiąże nigdy żaden mężczyzna. W środku kryje moc, której mężczyźni się boją. To nie słabość, to siła. To nie cisza, to krzyk. To nie łza, to ulewa. To nie pusta przestrzeń, to tętniące życie

 Kobieta, która otworzyła serce dla miłości, jest jak kwiat, który rozkwita w pełni. Jest mocna, silna, piękna. To nie tylko ciało, ale też duch, myśli, uczucia. Ona rodzi, karmi, troszczy się, dba, podziwia i kocha. Kobieta to najcenniejszy skarb.

 Baba czego nie zrobi językiem, to krzykiem.

 Z babą, nigdy nie wyjdziesz na swoje.

 Kobiety. Strasznie z nimi trudno. Są jak morze. Nieprzewidywalne.

 Czasami mężczyzna opowiada o tym, że chciałby kobietę zabrać na księżyc, chciałby zrobić dla niej wszystko, chciałby rzucić świat u jej stóp. Myślę jednak, że do pełni szczęścia wystarczy aby stanął z nią mocno na ziemi. Od wielkich słów dużo lepsze są prawdziwe czyny… wsparcie, pomoc, poświęcony czas, obecność, uśmiech oraz rozmowa.

 Kobieta ma tę moc, że potrafi w jednej chwili, jednym spojrzeniem, jednym dotyku udzielić pociechy, dodać otuchy, wsparcia, nadziei i siły. Kobieta potrafi być delikatna, ale jednocześnie silna jak skała.