O, któraż białogłowa kiedy nie ...

 Nie wiem, kim bym był bez zmysłu, serca i inteligencji kobiet. Przenikają mnie ługami kobiecego chichotu, ogrzewają powabem kobiecego ciała, oświecają ciepłem kobiecego serca, pobudzają mięsością kobiecej skóry, karmią dobrocią kobiecego mleka.

 Kobieta, która nie walczy z całego świata, to klapki na oczy. Kobieta, która nie walczy z samą sobą, to wojna światowa.

 Kobieta ma siłę, której mężczyzna nie posiada: siłę miłości, siłę spokoju, siłę poświęcenia. W naszym cywilizowanym świecie, gdzie zwykłe poszanowanie zasad człowieczeństwa staje się rzadkością, kobieta jest ostatnią ostoją miłości, pokoju i człowieczeństwa.

 Kobiety posiadają moc, której nie mają mężczyźni. Są urodzonymi manipulatorkami. Potrafią otrzymać to, czego pragną, nie uciekając się do przemocy. Są silne. Są piękne. Są odporne. A jednak potrafią być delikatne, gdy sytuacja tego wymaga.

 Kobieta powinna wydawać się bardziej pokorną i bardziej kobiecą, kiedy staje się małżonką.

 Kobieta to pełnia życia, kwintesencja delikatności, uosobienie siły. To sedno stworzenia, połączenie wszystkich aspektów świata. Cóż za intrygujące, jak silna jest słabość kobiety!

 Kobieta, która jest pewna siebie i wie, czego chce, może zdobyć cały świat. Jej siła nie pochodzi z piękna, ale z pewności siebie, determinacji i odwagi.

 Nawet najbardziej subtelne i delikatne kobiety... mogą mieć fantazje zaprzeczające ich ułożonym zasadom...

 Kobiecie, żeby się zakochać nie potrzeba ładnych oczu czy wysokiego prestiżu. Żeby kobieta się zakochała potrzeba szczerych chęci, sposobu traktowania jej tak jak nikt nigdy wcześniej tego nie robił. Patrzenia na nią w ten sposób, jakby nic poza nią nie istniało.

 Kiedy kobietę trzyma przy życiu czyjaś miłość, i nagle ta miłość zostaje jej odebrana, żeby nie umrzeć, musi zamienić to uczucie na inne, równie silne: nienawiść.