Kobieta jest w stanie wybaczyć każdą wadę, prócz braku obecności.

 Kobieta samo w sobie to tajemnica, której nie można zrozumieć, ale można jedynie kochać. Kobieta to źródło siły, piękno, które inspiruje. Kobieta to istota, która potrafi z niczego stworzyć wszystko, która z chaosu potrafi zbudować harmonię.

 Kobieta, którą nie prowadzi inteligencja, nie ma szans stać się pełną osobą, niezależnie od piękna, błyskotek, uroku czy małżeńskiego statusu.

 Kobieta ma siłę, której mężczyźni często nie dostrzegają. Ta siła polega na umiejętności przeżywania, przetrwania, adaptacji, miłości i cierpienia, a przede wszystkim, na umiejętności wyboru. To kobiety decydują, którym mężczyznom poświęcą swój czas, miłość, a nawet swoje życie. To one decydują, kiedy zrobią miejsce w swoim sercu dla nowego człowieka, kiedy pozwolą mu wejść w ich życie, a kiedy już nie.

 Kobiety tak trudne są do przejrzenia, ponieważ każda z nich stanowi wyjątek od reguły.

 Nic tak nie zdobi kobiety jak wstyd i nic tak jej nie poniża jak bezwstyd.

 Kaliszanka ładna, zgrabna, ale leniwa.

 W końcu się poddajesz. Nie walczysz, nie krzyczysz, nie płaczesz. Patrzysz obojętnym wzrokiem na to, co Cię otacza i już nie potrafisz zrozumieć o co było to zamieszanie. Nie interesuje Cię już czy ktoś odejdzie albo czy może zranić. Zgadzasz się na wszystko. Umarłaś, sama przyznaj.

 Pozwól, aby ktoś zaczął Cię zdobywać, walczyć o Ciebie. Aby ktoś czuł, że musi zasłużyć na to, by Cię mieć. Żeby pomyślał, że to właśnie Ty jesteś z tej wyższej półki i że musi sprostać wyzwaniu. Coś, co jest trudne do zdobycia, jest dużo bardziej szanowane i cenione niż to, co samo przychodzi bez wysiłku.

 Kobieta ma siłę, której mężczyzna nie posiada: potrafi zapomnieć, nawet kiedy oboje się kochają. Kobieta jest ścisła, mężczyzna absolutny. Kobieta dąży do szczęścia, mężczyzna do spełnienia. Kobieta jest długa, cierpliwa, mężczyzna krótki, wybuchowy.

 Bo kobieta potrzebuje bliskości mężczyzny, a nie świadomości, że jest zajęta.