Kobieta musi stanąć na wysokości sytuacji, a potem, na wysokości swojego męża, swoich dzieci, swojego domu. Musi nauczyć się, rosnąc, żeby nie będąc już piękna, była jeszcze potrzebna.
Chętnie się dzielę winą - z ładną dziewczyną.
Kobieta ma tę siłą, która potrafi strawić boleści, radzie się przeciwności losu, upajać szczęściem. W swojej skomplikowanej prostocie potrafi odnaleźć drogę tam, gdzie mężczyzna jest bezradny.
Dziewka jest jak wierzba, gdzie ją posadzisz, tam rośnie.
Kiedy kobietę trzyma przy życiu czyjaś miłość, i nagle ta miłość zostaje jej odebrana, żeby nie umrzeć, musi zamienić to uczucie na inne, równie silne: nienawiść.
Najpiękniejszym strojem kobiety jest charyzma, dodatkiem - uśmiech, parą butów - pewność siebie.
Kobieta ma siłę, której mężczyźni zazdroszczą. Jest w stanie sprowadzić mężczyznę na ziemię swą siłą, nie ciałem, ale umysłem, mówiąc to, co chciałby usłyszeć, nie mówiąc tego, co mężczyzna sapie, że usłyszy. Kobieta ma siłę, której mężczyźni zazdroszczą, ale której nie rozumieją.
Nagle poczuła, że ma w sobie siłę. Czekała jak ten kamień, przez który przepływa rzeka, jest infułką przez którą przepływa życie. A świadomość, że jest kobieta, dodała jej mocy.
Baba z wozu, koniom lżej.
Dawniej dziwiło mnie, że wiele naprawdę świetnych dziewczyn nie miało faceta. Teraz absolutnie im się nie dziwię. Wolą być same (nie mylić z samotne) nie dlatego, że nikt ich nie chce. Nie. Wolą być same, bo znają swoją wartość i nie chcą sobie schrzanić życia z byle dupkiem. Wiedzą, że zasługują na więcej…
