Miłość według Jana Pawła II

 Miłość to nie tylko romans na łonie natury, bukiet róż i romantyczne kolacje przy świecach. To także gotowanie zupy, gdy jesteś chory, wysłuchiwanie kiedy jesteś smutny, czy trzymanie za rękę, gdy się boisz. Bo miłość to notoryczne wybieranie tej samej osoby mimo wszystkich jej wad, dnia po dniu.

 Miłość jest wtedy, kiedy spotyka się dwoje ludzi z taką samą nerwicą.

 Nigdy nie ukrywaj prawdy
przed ukochaną osobą, bo i tak wszystko wyjdzie na jaw. Wtedy będzie za późno na wyjaśnienia.

 Jakim sposobem światło dociera do wnętrza domu? Poprzez okna otwarte na oścież.
A jak dociera do ludzkiej duszy? Przez wrota miłości, o ile są otwarte. A jej wrota z całą pewnością były zatrzaśnięte na amen.

 Miłość nie jest niczym ukazania się nam w drodze odbicia, miłość jest samym odbiciem. To nie jest dana, to jest konieczność, tak jak pięć palców naszej ręki, tak jak pięć czujników naszych zmysłów.

 Nie będę Ci obiecać,że zostanę na zawsze... Ale obiecuję, że będę walczyć, by to nasze ZAWSZE trwało jak najdłużej!

 Jaka to oszczędność czasu zakochać się od pierwszego wejrzenia.

 Jeśli się kogoś naprawdę kocha, to nie można pozwolić, by wydarzenia z przeszłości determinowały przyszłość.

 Miłość to dziwna bestia.

 Kochasz dlatego, że kochasz. Kocha się bez przyczyny.