Każdy musi to mieć. Coś takiego, o czym mógłby myśleć, odwoływać się do tego, gdy trzeba się do czegoś odwołać, gdy trzeba się do czegoś przymierzyć albo zaczerpnąć skądś sił, kiedy własne nie wystarczają. Trzeba mieć coś takiego, nosić w zanadrzu, dmuchać na to i chuchać, jak na największy skarb. Bo to jest największy skarb, tyle, że go nie widać i nikt o nim nie wie.
Nie mierzę swojego sukcesu ilością zwycięstw, ale ilością porażek, które przetrwałem. Sukces to nie to, co osiągniesz, ale to, jak daleko dojdziesz mimo przeszkód, które napotkasz po drodze.
Rozwój bywa bolesny. Zmiany bywają
bolesne. Ale nic nie jest tak bolesne, jak
tkwienie w miejscu, w którym jest ci niewygodnie!
Przeciwności z którymi musimy się zmierzyć często sprawiają, że stajemy się silniejsi. A to co dziś wydaje się stratą, jutro może okazać się zyskiem.
Przestałam się bać życia. Teraz chcę je brać garściami. Oczami, ramionami, duszą. Wszystkim... I wiesz? To działa. Jestem wtedy szczęśliwa, silna i wolna. I to jest zaje*iste. Że nawet jak mi się coś nie uda, to myślę sobie: mogę to zmienić... na nowe, lepsze. Mogę spróbować jeszcze raz albo znaleźć inną drogę.
Nie ma niczego, o czym byś mógł myśleć, co nie miałoby swojego kresu. Silny jest tylko ten, kto doskonale zna kres swojej mocy.
Zwycięstwo nie zawsze oznacza bycie pierwszym. Zwycięstwo oznacza, że wstaniesz każdego razu, kiedy upadniesz.
Najważniejsze nie jest to, co się zdarzyło, co zdarza się teraz, ale to, co zrobimy. W życiu nie chodzi o to, żeby przetrwać, ale o to, żeby żyć pełnią życia.
Życie jest jak jazda na rowerze. Żeby utrzymać równowagę, musisz się poruszać.
Gdyby nie porażki, nie
umielibyśmy docenić zwycięstwa.
Nie mów, że nie warto walczyć, kiedy nawet nie spróbowałeś. Lepiej mieć satysfakcję z podjęcia małego kroku, niż żałować całe życie, że nic się nie zrobiło.
