"Ludzie cieszą się, że upadłeś. Spokojnie, chyba jeszcze nie wiedzą, że tylko wiążesz buty."

 Czasem to, co wydaje się być porażką jest początkiem sukcesu.

 Każdy musi to mieć. Coś takiego, o czym mógłby myśleć, odwoływać się do tego, gdy trzeba się do czegoś odwołać, gdy trzeba się do czegoś przymierzyć albo zaczerpnąć skądś sił, kiedy własne nie wystarczają. Trzeba mieć coś takiego, nosić w zanadrzu, dmuchać na to i chuchać, jak na największy skarb. Bo to jest największy skarb, tyle, że go nie widać i nikt o nim nie wie.

 Nie ważne, jakie masz talenty i zdolności, nie ważne, jak wysoko oceniasz swoje zdolności. Istotne jest to, co zrobiłeś ze swoimi umiejętnościami, poza tym, co zyskałeś od Boga. Popełnisz błąd, jeśli zostaniesz tylko tym, czym jesteś, i nie zrobisz już nic innego.

 Nie ma takiej rzeczy jak porażka. Jest tylko nauka odświeżając wieńczący sukces. Ten zwycięzca jest ten, kto wielokrotnie przeżył porażki bez utraty entuzjazmu.

 Nie mów, że nie warto walczyć,
kiedy nawet nie spróbowałeś. Lepiej mieć satysfakcję z podjęcia nawet małego kroku, niż żałować całe życie, że nic się nie zrobiło.

 Każda praca jest możliwa do wykonania jeśli podzielić ją na małe odcinki.

 Może to głupie, ale czasem coś się udaje tylko dlatego, że wierzysz, że się uda. To chyba najlepsza definicja wiary, jaką znam.

 Nieustannie wspinaj się wyżej, nie dla innych, ale dla siebie. Wyobraź sobie, że jesteś swoim rywalem. Twoim zadaniem jest przebić to, co zrobiłeś wczoraj, usprawnić to, co zrobiłeś dzisiaj. Krok po kroku. To jest droga do doskonałości.

 Zawsze stawiaj wysokie cele, marzenia i oczekiwania dla siebie. Nikt inny nie zrobi tego za Ciebie. Nie obawiaj się marzeń, staraj się je spełniać. Nie zadowalaj się przeciętnością. Bądź lepszy, bądź najwyższej próby.

 Nie liczy się ilość razy, kiedy upadłeś. Liczy się ilość razy, kiedy upadłeś i zdołałeś się podnieść. To właśnie nazywa się życie. Dążenie do celu mimo przeciwności losu to jest prawdziwa wytrwałość.