Nie jest ważne, jak powoli idziesz, dopóki nie przestajesz.
Nie liczy się to, ile mamy, ale kto jesteśmy i co robimy z tym, co mamy. Najważniejsze są pasja, wysiłek, wytrwałość i upór. Najważniejsze jest to, jak bardzo chcesz czegoś.
Znajdź pasję, a nie znajdziesz czasu, by się nad sobą użalać.
Dziś możesz mieć bardzo zły dzień, ale jutro może przyjść najpiękniejszy dzień w Twoim życiu. Musisz tylko do niego dotrwać.
Usuń ze swojego słownika słowo problem
i zastąp słowem wyzwanie. Życie stanie się nagle bardziej podniecające i interesujące.
Twój czas jest ograniczony, więc nie marnuj go na życie cudzym życiem. Nie daj się złapać w pułapkę dogmatu - żyjąc wynikami myślenia innych ludzi. Nie pozwól, aby hałas czyichś opinii zagłuszył twój własny wewnętrzny głos. I co najważniejsze, miej odwagę, żeby podążać za swoim sercem i intuicją. One jakoś już wiedzą, czego naprawdę pragniesz stać się. Wszystko inne jest wtórne.
Celem nie jest bycie lepszym od kogoś innego, lecz bycie lepszym od tego kim się samemu było wcześniej.
W życiu nie chodzi o to, aby przetrwać burzę, ale o to, by nauczyć się tańczyć w deszczu.
Nie jesteśmy tym, co nam się przydarzyło, jesteśmy tym, co zdecydujemy siebie zrobić po tym, co nam się przydarzyło. Nasza determinacja, nasze pragnienie sukcesu, nasza wiara w siebie, to jest to, co definiuje nas i kieruje naszymi działaniami.
Każdy musi to mieć. Coś takiego, o czym mógłby myśleć, odwoływać się do tego, gdy trzeba się do czegoś odwołać, gdy trzeba się do czegoś przymierzyć albo zaczerpnąć skądś sił, kiedy własne nie wystarczają. Trzeba mieć coś takiego, nosić w zanadrzu, dmuchać na to i chuchać, jak na największy skarb. Bo to jest największy skarb, tyle, że go nie widać i nikt o nim nie wie.
