Bóg nie zawsze ciska ci piaskiem w oczy. Przeważnie, ale ...

 Spojrzał na mnie, w jego oczach było więcej bólu niż w moim sercu.

 Nadzieja to jedyne dobro, które dostaje się nam równocześnie z życiem. Wielu z nas zapomina o jej sile, ale to ona naprawdę pcha nas do przodu, wskazuje nam drogę, motivuje do działania.

 Nadzieja jest jak droga w kraju. Nie było jej, ale kiedy ludzie idą w jednym kierunku, droga powstaje.

 Nie jest ważne, jak daleko jesteś od celu, to, jak wiele przeszkód musisz pokonać. Liczy się, że masz cel, masz nadzieję i nie zamierzasz się poddać.

 Nadzieja to dobra rzecz, być może najlepsza, a dobre rzeczy nigdy nie umierają.

 Nadzieja to dobro, które umożliwia i utrzymuje życie. Jako taka, jest jednym z głównych dóbr człowieka. Nie możemy żyć bez nadziei. Nie mamy nawet węża, który zjadałby swój ogon, to jest nadziei, aby zniszczyć sam siebie. Nadzieja jest prawdą, jest obietnicą na przyszłość. To jest walka, ryzyko, wymaga wysiłku.

 Nadzieja jest cichą rozmową duszy z sobą samą. Jest to co najwarte cenniejsze, niepowtarzalne i jednocześnie najbardziej narażone na stratę.

 Nadzieja jest jak droga w kraju: na początku nie ma drogi, a potem droga powstaje, ponieważ ludzie chodzą na niej.

 Nadzieja to nie jest przekonanie o tym, że coś się dobrze skończy. To przekonanie, że coś ma sens, bez względu na to, jak się skończy.

 Nadzieja jest płomieniem, który jest z nami na dobrych i złych drogach. Jest stróżem naszych serc, który cichym szeptem mówi, że jutro będzie lepsze.